Ζώντας ως ενήλικας
Έννοιες και αξίες όπως ωριμότητα σχέσεων, προσανατολισμοί ζωής, ευθύνες και δικαιώματα συνθέτουν το σκηνικό της ζωής ενός ενήλικα. Πολύ συχνά βιώνει κανείς το πατρονάρισμα στον ρόλο του ενήλικα, με αποτέλεσμα τη μηχανοποίηση, τη στεροτυπία και τον αυτοματισμό.
Στόχος του εργαστηρίου ήταν να ενθαρρύνει τον αυθορμητισμό και τη δημιουργικότητα στους συμμετέχοντες/ουσες, ώστε να συμβάλει στο χτίσιμο μιας πολύδιάστατης και μοναδικής ενηλικότητας.
Το παιχνίδι στη ζωή ενός ενήλικα
Το παιχνίδι είναι από τις πρώτες μορφές κοινωνικοποίησης του ατόμου, είναι χαρά, είναι ανάγκη η οποία δεν σταματάει ποτέ. Η ανάγκη για παιχνίδι παραγνωρίζεται κατά την πορεία της ενηλικίωσης του ατόμου, μπλοκάροντας την σημαντικότητά του στην ζωή.
“Μαθαίνοντας λοιπόν να ξαναπαίζω ως ενήλικας” είναι το σύνθημα του εργαστηρίου, που προσδοκούσε να δώσει μια πολύ καθαρτική και δημιουργική εμπειρία στους συμμετέχοντες/ουσες, μέσω της επαφής τους με προσωπικά βιώματα γύρω από το παιχνίδι και τη σημασία του.
Η φιλοσοφία της στιγμής στη ζωή
“Η φιλοσοφία της στιγμής” είναι ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο στηρίχθηκε και αναπτύχθηκε το ψυχόδραμα από τον J.L. Moreno. Ο Moreno πρότεινε μια άποψη για τον κόσμο, σύμφωνα με την οποία όλοι οι άνθρωποι θεωρούνται απείρως αυθόρμητοι, δημιουργικοί και ισότιμοι.
Στόχος του εργαστηρίου ήταν να δώσει στους συμμετέχοντες/ουσες την εμπειρία της επαφής με την πηγή της δημιουργικότητάς τους και να αποκτήσουν τη δική τους σχέση με τη φιλοσοφία της στιγμής, συναντώντας τα εν δυνάμει δημιουργικά στοιχεία που βρίσκονται στον καθένα στη στιγμή του τώρα.
Ανακαλύπτοντας τη διαφορετικότητα και τις διακρίσεις-βαδίζοντας από την πολυπολιτισμική στη διαπολιτισμική κοινωνία
Οι εσωτερικές συγκρούσεις και η ατομική παθολογία είναι προϊόντα της αλληλεπίδρασης με τον εξωτερικό κόσμο, την οικογένεια και την κοινωνία εν γένει. Πιο συγκεκριμένα, η ψυχοθεραπεία ή η αλλαγή δεν θα πρέπει να αρκείται στο να αγγίζει μόνο τον εσωτερικό κόσμο. Ο Moreno έχει αναφέρει πως μια πραγματική θεραπευτική διαδικασία δεν μπορεί να έχει λιγότερο αντικειμενικό σκοπό παρά ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Στο συγκεκριμένο εργαστήρι θα δόθηκε το πλαίσιο για να εξεταστεί η σχέση του ατόμου με το σύνολο-την κοινωνία και να ανακαλύψει τους δικούς του τρόπους συσχέτισης με τις διακρίσεις και τις διαφορετικότητες μέσα σ’ αυτή.
Παιδιά και γονείς, η αξία της σχέσης
Σύμφωνα με τη φιλοσοφία του J.L. Moreno, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο κεντρικός πυρήνας στη ζωή είναι η σχέση και όχι ο εαυτός, δημιουργείται η πρόκληση στη διαπραγμάτευση του θέματος ότι κανείς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο. Το παιδί είναι ο δημιουργός του γονιού και ο γονιός είναι ο δημιουργός του παιδιού. Η συγκεκριμένη σχέση είναι βασισμένη σε ρόλους, όπου ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο.
Στο συγκεκριμένο λοιπόν εργαστήριο οι συμμετέχοντες/ουσες κλήθηκαν να κάνουν τις συνδέσεις της δικής τους ζωής μέσα από τη γοητεία, τη δυσκολία και τελικά την αξία της σχέσης Παιδιού-Γονιού.