 |
Το παιχνίδι είναι από τις πρώτες μορφές κοινωνικοποίησης του ατόμου, είναι χαρά, είναι ανάγκη η οποία δεν σταματάει ποτέ. Η ανάγκη για παιχνίδι παραγνωρίζεται κατά την πορεία της ενηλικίωσης του ατόμου, μπλοκάροντας την σημαντικότητά του στην ζωή. “Μαθαίνοντας λοιπόν να ξαναπαίζω ως ενήλικας” είναι το σύνθημα του εργαστηρίου, που προσδοκούσε να δώσει μια πολύ καθαρτική και δημιουργική εμπειρία στους συμμετέχοντες/ουσες, μέσω της επαφής τους με προσωπικά βιώματα γύρω από το παιχνίδι και τη σημασία του. |
English